UİD-DER Yürüyor, Mücadele Büyüyor!

Sahi nedir 1 Mayıs? Neden heyecanlandırır bizi, neden gidilmelidir biliyor muyuz? Neden işçi sınıfının günüdür 1 Mayıs? Bu önemli günün tarihi ve ödenmiş bedelleri neydi? Amerika’dan bütün dünyaya taşınan bu anlamlı gün işçi sınıfının tarihine mücadele günü olarak neden geçti? Sarıgazi’den UİD-DER’liler olarak bu sorularla başladık 1 Mayıs çalışmalarına. İlk olarak 1 Mayıs’ın nasıl doğduğunu işçi arkadaşlarımıza anlatarak başladık. Derneğimizin hazırladığı belgesel üzerinden, çeşitli yerlerde ve derneğimizde, geçmişten bugüne kadar gerek dünyada gerekse bu topraklarda 1 Mayıs’ın nasıl ve hangi koşullarda kutlandığını izledik.

Sonra sıvadık kollarımızı ve başladık afişlerimizi yapıştırmaya. Sanayi bölgelerinde, işçi semtlerinde dostlarımızla buluşturduk afişlerimizi. Bildirilerimizi, bültenlerimizi ulaştırdık işçi kardeşlerimize. Bu sırada tanıştığımız kardeşlerimizi derneğimize davet ettik. Çalışmalarımıza gece gündüz demeden soluksuz bir şekilde devam ettik.

Bazılarımızın ilk afiş çalışmasıydı aslında. Biraz komik de oldu. Kostik neydi? Fırça nasıl tutulur, afiş nasıl yapılırdı? Bunları da öğrenmiş olduk. Her ne kadar ilk hazırladığımız kostiği dökmüş olsak da! Bildiri dağıtımlarında gördük ki, hayat koşullarından memnun olan yok. Herkeste bir umutsuzluk, bir yarın kaygısı, bir çaresizlik hâkim. Birçok işçi 1 Mayıs'ın ne anlama geldiğini ve önemini bilmiyor bile.

Fakat anlattıkça ve emek verilince hiç 1 Mayıs’a katılmamış insanları bile alana taşımayı başardık. Aslında bizim için önemli olan o alana insan taşımak da değildi. Evet, orada olmak, o birlikteliğe ortak olmak önemliydi ama asıl önemli olan ilerisi için bilinçli, kendine ve sınıfına güvenen işçiler ortaya çıkarmaktı. Bunu da başardığımızı düşünüyoruz.

Bu 1 Mayıs’ı bizim için bir kat daha önemli yapan ise Sarıgazi Temsilciliği olarak karşılayacağımız ilk 1 Mayıs olmasıydı. İşte bu nedenle daha çok çalışmamız gerektiğinin bilinciyle hareket ettik. Yorulmadık mı? Yorulduk. Uykusuz kaldık, belki hiç uyumadık, ama başardık. 1 Mayıs sabahı alana gidecek otobüsü bekleyen dostlarımızı bekleme yerinde gördüğümüzde yüzümüzdeki gurur ve sevinç ifadesi görmeye değerdi.

1 Mayıs’a gelmeden önceki son gecenin heyecanını da anlatmak gerek. Eminiz okurken hak vereceksiniz. Çünkü herkesin tattığı bir duygudur bir çocuğun bayram sabahına hazırlanırkenki heyecanı. İşte biz bu heyecanı yaşadık.

1 Mayıs alanına türküler, marşlar söyleyip sloganlarımızı atarak vardık. Kortejlerimizin düzeni, atılan sloganlar, yanımızdan geçip bizi alkışlayanlar, müthiş bir kalabalık ve ne güçlü, ne büyük bir ailem varmış dedirten o coşku… İşte mutluluk, gurur ve inanç buydu!

İlk defa 1 Mayıs’a gelen bir işçi kardeşimiz söyle diyordu: “Oradaki coşku ve uyum, giderken az da olsa içimde olan bütün korkularımı alıp götürdü. Anladım ki aslında güçsüzlüğümüzün sebebi yalnız oluşumuzmuş. Bu ilk 1 Mayıs’ımdı ama artık her yıl UİD-DER kortejinde yerimi alacağım.”

Çocuğunu özellikle getiren bir anne şunları söylüyordu: “Benim annem beni hep böyle şeylerden uzak tutmaya çalıştı ama ben çocuğumu özellikle getirdim. Büyüdüğünde işçi olacak. O yüzden şimdiden işçi sınıfının mücadele gününü bilmeli.”

Evet dostlar, bu 1 Mayıs’ı geride bırakıp gelecek yılın 1 Mayısına hazırlanma vakti bizim için başladı bile. İşçi kardeşlerimize ulaşarak örgütlü olmanın, haklarımızın ne olduğunu öğrenmenin ve bir araya gelerek sınıf olduğumuzun farkına varmanın önemini anlatma çabamız devam ediyor. Çeşitli etkinlikler, bülten dağıtımları gibi faaliyetlerimizle fabrikalarda, mahallelerde işçi kardeşlerimize ulaşacağız. Bu 1 Mayıs’ın coşkusu bitmeden önümüzdeki 1 Mayıs’ın coşkusunda yeniden buluşacağız.

UİD-DER yürüyor, mücadele büyüyor!