You are here
Kâr Düzenine Bir İşçi Kardeşimizi Daha Kurban Verdik
Gebze’den bir petrokimya işçi
Artık iş kazası haberi almadan geçirdiğimiz gün yok neredeyse. Her gün ülkenin dört bir yanından iş kazasında ölen ya da yaralanan kardeşlerimizin acı haberlerini alıyoruz. Son olarak Gebze’de bulunan RM Depolama adlı arşiv deposunda, taşeron işçisi olarak çalışan Yılmaz Özaydın’ın feci şekilde can verdiği haberi geldi. 26 yaşındaki Özaydın, malzeme almak isterken raftan düşerek boynunu kırdı ve oracıkta can verdi. Böylelikle iş kazası sonucunda ölen işçilere bir yenisi daha eklenmiş oldu.
Resmi kayıtlara göre Türkiye’de sadece Eylül ayında 56 işçi kardeşimiz iş kazalarında hayatını kaybetti. “Maliyetli oluyor” gerekçesiyle alınmayan önlemler, uzun ve yorucu çalışma saatleri, kapitalistlerin gözünü bürüyen kâr hırsı kardeşlerimizi ölüme sürüklüyor. Neredeyse tüm gençliğimizi tükettiğimiz fabrikalar, depolar, maden ocakları nihayetinde mezarımız oluveriyor. Kapitalistlere daha çok kazandırırken bedelini kimi zaman canımızla ödüyoruz. Bu da yetmezmiş gibi, kâr düzeninin efendilerine göre bunun sorumlusu da genellikle biz oluyoruz! Ya dikkatsiz ya özensiz çalıştığımız için ölüyoruz onlara göre! Sel felaketinde ölen tekstil işçisi kadınlar, patronunun arabasını yıkarken ölen gencecik müzisyen, göçük altında kalan madenciler, tersane işçileri, kot taşlama yüzünden silikozis hastalığına yakalanan işçiler “hep kendi hataları yüzünden” öldüler!
Hatamız olduğu doğru ama ölümlerimizde değil. Tüm bunlara rağmen suskunluğumuzdan. Bu cinayetler dört bir yanda işleniyorken “kaderinizdir” diyenlere gereken cevabı veremiyor oluşumuzdadır hata. Türkiye’nin her yerinden gelen bu cinayet haberlerini izlerken, “artık kaybedecek neyimiz kaldı” diye düşünmek gerekmiyor mu? Bir canımız var o da onlar için tükenip gidiyor. Kaybedecek bir şeyimiz yok ama kazanacağımız güzel, yaşanası günler var. Bunun için mücadele etmekten başka çıkar yol yok. İş cinayetlerine, kuralsız ve güvencesiz çalıştırılmaya, taşeronlaştırmaya, hak gasplarına ancak el ele verirsek ve mücadele edersek dur diyebiliriz.
