Patron Haklı mı?

Geçenlerde ihracat yapan bir firmada çalışan arkadaşımla sohbet ediyorduk. Asgari ücret zammı yüzde 49 olarak açıklanınca patronları “karaları bağlamış.” Efendim neymiş, dolar kuru baskılandığı için geliri azalıyormuş, buna karşılık enflasyon yüzünden giderleri artıyormuş. Asgari ücret oranında zam yaparsa zarar edermiş, bu kadar “yüksek” bir zam yapamazmış. “Peki, siz ne düşünüyorsunuz?” diye sordum. Arkadaşım, “Adam haklı, dolar enflasyonla aynı oranda artmıyor, bu yüzden kazancı düşüyor. Bize yüzde 49 zam yaparsa zarar eder. Ofisteki arkadaşlar da haklı buldu patronu” dedi.

Gelin birkaç soru soralım ve patron haklı mı bakalım. Bugün dolar kurunun baskılandığından şikâyet edip “zararını” işçiyle paylaşmak isteyen patronlar, dolar kuru hızla yükselip birkaç katına çıktığında, “dolar kuru arttı, ben fazla kâr ettim, bunu da sizinle paylaşmak istiyorum” dediler mi işçilerine? Milyonlarca işçi geçim sıkıntısının pençesinde boğuşurken, anneler evladının beslenmesine ekmek arası marul koyarken, patronlar lükslerinden, kârlarından vazgeçiyorlar mı? Bir kere bile ağızlarından “bu kadar kazandığım yeter” diye duyduk mu?

Duymadık, duyamayız. Çünkü sermaye sınıfının fıtratında yalnız ve yalnız kâr etmek var. Bunun için emeği insafsızca sömürür, doğayı yağmalar, işçileri düşük ücretlerle ve iş güvenliği önlemleri almadan çalıştırırlar. Sermaye sınıfının penceresinden bakan biri için yani bir patron için doğru olan, normal olan budur, böyle yaparken haklıdır. Her patron kendi sınıfının penceresinden bakar, kendi çıkarlarını gözetir. Sorun işçiye de kendi bakış açısını benimsetmesidir. İşçinin kendi tarafında değil çıkarlarının taban tabana zıt olduğu patronun tarafında durmasıdır. Patronun kârı yerine kendi ekmeğinin küçülmesini normal görmesidir.

Kimin penceresinden bakarsan onun doğrularını görür, ona hak verirsin. Biz işçiler patron değiliz ki onun gibi düşünüp ona hak verelim. Patrona hak vermek demek, patronların kârı düşmesin diye çocuğunun lokmasını kısman demektir. Kendi hayatından, sosyal yaşamından kısman demektir. Bunu neden kabul edelim? O yüzden kendi sınıfımızı, safımızı bilmeli, kendi sınıfımızın penceresinden bakmalıyız. Bunu başarabilmek için de örgütlü olmalıyız. Ancak o zaman patronların tuzağına düşmez, hak ettiğimizi almak için mücadele ederiz.