You are here
Karagün Dostu
Hasan Hüseyin Korkmazgil
“Konuşamıyor musun? Konuş öyleyse!.. Sesin yok mu? Seslen öyleyse!.. Elin kolun yok mu? Kımıldat öyleyse!.. Al eline kâğıt-kalem, yaz derdini çarşaf çarşaf” diyordu Hasan Hüseyin Korkmazgil. Sesi boğulmak istenenlerin sesi olan şiirler yazıyordu. İşte bu nedenle onun şiirleri karagün dostudur, gürül gürül bir kalk borusudur… Tıpkı Haziran ayında yitirdiğimiz Nâzım Hikmet, Ahmed Arif ve Orhan Kemal’in şiirleri, öyküleri, romanları gibi…
biliyorum
matarada su
torbada ekmek
ve kemerde kurşun değil şiir
ama yine de
matarasında suyu
torbasında ekmeği
ve kemerinde kurşunu kalmamışları
ayakta tutabilir
biliyorum
şiirle şarkıyla olacak iş değil bu
dalda narı
tarlada ekini kızartmaz güvercinin gurultusu
ama yine de
dişler arasında bıçak gibi parlar kavgada
şiirin doğrultusu
göz gözü görmez olmuş
tek bir ışık bile yok
yürek bir yaralı şahindir
döner boşlukta
belki bir şiir
bir şiir kırıntısı
çalar kapımızı umutsuz karanlıkta
yoklar yüreğimizi
iğilir yaramıza
dağıtır korkumuzu
ve karşı tepelerden
gürül gürül bir kalk borusu
1 Temmuz 2024
next...
Yeter
Yeter
