You are here
Ateş
Elif Çağlı
Sene 1982
Benim yüreğim baştanbaşa kor
Düşmanımınki korku...
Tezgâh başında aramayın
Aramayın tek göz odamda
Bulamazsınız
Uzaklardayım
Çok uzaklarda...
Bilmeyin kimliğimi,
Romalı herhangi bir köle gibi.
Ellerimi getirin aklınıza
Yaşamın her köşesine
Kokusu sinmiş ellerimi
Hiçbir özelliği olmayan
Yoktan var etmekten başka
Biraz kutsal
Biraz kaba
Ve şu an
Bileklerimde
Zincirden prangalar varsa
Hayır!
Onları sorumlu tutamam
Tutsaklığımdan
Ben can verirdim demire
Ateşle ve gücümle.
Soğuk yılanlar gibi akıp giderdi ellerimden
Metrelerce zincir
Bir halkası bile benim değildir.
Eğilip bükülürken demir
Ateşin karşısında
Erdemsiz insanlar gibi.
Övündüm daima
Her şekle giren
Bir demir halka olmamakla.
Nefret ettim, ederim her an
Kaderine esir olandan.
Ve eğilmemeyi öğrendim
Zulmün önünde
Kölenin ruhunu özgürleştiren
Ölümsüz Spartaküs’ten!
Yüreğim
Fabrikadaki ocak gibidir
Yanar...
Yanar yüreğim yanar
Boyun eğdiren bir alevdir
Ve onlar
Kendi yarattığımla
Prangaladılarsa bileklerimi
Hayır!
Ellerimi sorumlu tutamam
Tutsaklığımdan
Yalnızca korkudan
Korkularından!
Şimdi uzakta
Çok uzaklardaysam
Işıksız, havasız bir zindanda
Bileklerimde zincirden prangalarla
Meraklanmayın
O ateş durur orda
Yanar yüreğim yanar
Ortalık ışıyıncaya
Demir eriyinceye kadar.
