1 Mayıs’a az bir gün kaldı. Uzayan çalışma saatleri ve kısalan yaşamlar, iş cinayetleri, alabildiğine sömürü, güvencesiz çalıştırma… Bize reva görülen bu… Sonuçta elimize geçen asgari ücret, böyle bir yaşam. Ne kadar eşitsiz ve ne kadar yoksul bir yaşam içinde olduğumuz belli. Tüm bunlara ancak örgütlenirsek dur diyebiliriz. Yaşadığımız bölgede UİD-DER’li işçiler olarak, 1 Mayıs’a işçileri, emekçileri katmak için fabrika önlerinde, tersane bölgesinde ve işçi mahallelerinde çalışmalarımızı sürdürüyoruz.

Fabrikan çıkan işçilere “çalışma koşullarınız nasıl?” diye sormaya gerek kalmıyor. Yüzlerindeki bitkin ifade ve yorgun argın hallerine rağmen kısa olsa da sohbet etme imkânımız oluyor. Tersanelerden çıkan işçilerle konuştuğumuzda ise halen iş koşullarında bir düzelmenin olmadığını, bundan 10 yıl önce aldıkları ücreti almaya devam ettiklerini söylüyorlar. Bu düzen işçilerin, emekçilerin, ezilenlerin hayatını mahvediyor. Daha fazla çalıştırılmamıza rağmen biz işçilerin eline geçen yine açlık sınırının altında bir ücret ve kötü bir yaşam…

Sanayi bölgelerinde, işçi duraklarında derneğimizin 1 Mayıs ile ilgili afişlerini asıp taleplerimizi sıraladık. İşçi sınıfının alanlarda olup gücünü göstereceği bir gün olacak 1 Mayıs. Ve o gün sesimizi bütün ülkelerdeki işçilerin sesine birliğimizi tüm dünyadaki işçilerin birliğine katmamız gerekiyor.