Pazartesi günü işe gittiğimde arkadaşımla konuşuyordum. O sırada bana “patron gelene kadar çalışmamamı” söylediler. Yazıhanede oturdum ve patronun gelmesini bekledim. Patron geldi. “Arkadaşlar siz gelene kadar çalışamayacağımı söylediler. Ne oldu?” diye sordum. “19 Mayısta herkes geldi. Sen niye gelmedin?” diye sordu bana. Ben de “Resmi tatil diye gelmedim. İmzamı almadan fazla mesaiye çağırıyorsunuz” dedim. “Ya imza alacaksınız ya da böyle kabul edeceksiniz” dedim. Ayrıca “sendikalı tanıdıklarım var. Onların bana bu konuda yardımcı olacaklarını biliyorum. İster işten çıkarın, ister çıkarmayın” dedim. Bunu sert bir dille ifade ettim. O da bana “Ya biz böyle olmasını istemedik, işlerin yoğunluğu yüzünden seni çağırdık” dedi. Sendikalı olduğumu zannetmişti. Baştaki tutumundan çark etmeye başladı. Sonra da “işe devam et” dedi.

Sendikada örgütlü olduğumu zannetmesi bile patronun tavrını değiştirmeye yetti. Bütün işçilerin hem sendikal hem de siyasal örgütlülüğü yükseldiğinde eminim patronlar kaçacak delik arayacaklardır.

Örgütlüysek her şeyiz, Örgütsüzsek hiçbir şey!