Sendikaların geçtiğimiz haftalarda duyurusunu yaptıkları genel grev, 30 Haziran Perşembe günü İngiltere’nin birçok kentinde yapıldı. Kamu Hizmet Sendikası (PCS), Ulusal Öğretmen Sendikası (NUT), Üniversite ve Kolej Sendikası (UCU), Öğretmenler ve Üniversite Öğretim Görevlileri Birliği (ATL) üyesi binlerce işçi, hükümetin uygulamayı planladığı emeklilik yasasının değişikliğine karşı Londra sokaklarında protesto gösterileri yaptı.

Hükümet, işçilerin sokağa çıkmasını engellemek için bildik sözleri söyledi. “Biz konuşmak istiyoruz” diyen hükümet, sendikalarla yapılan uzlaşma görüşmelerinin devam ettiğini, genel grevin bu görüşmeleri olumsuz yönde etkileyeceğini söyledi. Ancak eyleme 750 bin öğretmenin katılması, Ulusal Öğretmen Sendikasının 10 üyesinden 9’nun greve çıkma yönünde karar alması, ATL üyelerinin %83’ünün greve katılması, hükümetin sözlerinin etkisiz olduğunu gösteriyor. Hükümetin böyle bir kararı verecek olmasını işçilere yapılan saygısızlık olarak niteleyen sendikacılar, “daha fazla ödemek, daha fazla çalışmak ve emekli olduğunda daha düşük maaş almak istemediklerini” belirttiler.

Hizmet sendikasına üye bir işçi; “Ayakkabılarım delik ve ben ‘yeni bir ayakkabı mı alayım yoksa çocuklarıma yiyecek mi götüreyim’ ikilemi arasında bırakılıyorum” dedi. Başka bir işçi de kamu okullarına ayrılan bütçenin azaldığına vurgu yaparak işçilerin nelere katlanmak zorunda olduğunu anlattı: “Hükümet ve basın, bizleri günah keçisi olarak göstermeye çalışıyor. Biz, iki yıl boyunca ücretlerimizin dondurulmasını kabul ettik, sırf ülke daha ileriye gidebilsin diye, ama onlar ne yaptılar? Özel okullara ayrılan payı %3 oranında arttırdılar. Bizim böyle bir fedakârlık yapmamıza rağmen onlar zenginlere yatırım yapıyorlar. Kamu okullarını kapatmanın, eğitime ayrılan bütçenin kısılarak öğretmenlerimizi işten atmanın yolunu döşüyorlar. Şimdi de, emeklilik tazminatı tamamıyla elimizden alınmak isteniyor. Birçok yerde işsizlik artacak. Emeklilik fonuna ödediğimiz miktara ek olarak %3 oranında daha fazla katkı payı ödemek zorunda kalacağız. Bu da benim bir aylık maaşımın bir günü demektir. Bizden alınan paralar da zaten emeklilik fonuna değil açgözlü zenginlere gidecektir.”

Binlerce işçi gösterilere kitlesel bir biçimde katıldı. Westminster’da sendika bayrakları ve pankartlarıyla yürüyen kitleler “daha adil emeklilik” talebini yükselttiler. Genç bir işçi de, “Daha önce hiç eyleme katılmamıştım. Ama bu tartışmaya müdahil olmak zorundayım, çünkü benim geleceğim söz konusu. Arkamıza yaslanıp oturarak hükümetin bize haksızlık etmesine göz yumamayız. Şimdi bütün sendikaların birleşme ve ortak eylemler örgütleme zamanıdır. Bu da hükümete geri adım attıracak tek yöntemdir” dedi.

İngiltere’deki bu grev 1980’lerde madencilerin büyük çapta yaptıkları ve tüm ülkeyi etkileyen grevin ardından yaşanan en geniş katılımlı genel grev oldu. Sendikalara göre İngiltere’de 11 bin okul, Galler bölgesinde de bin okul genel greve katıldı.

Gerek Yunanistan’da gerek İngiltere’de ve Avrupa’nın birçok ülkesinde işçi sınıfının kazanılmış haklarına dönük ciddi saldırılar var. İngiliz hükümeti 5 yıl içinde 131 milyar dolarlık kesinti yapacağını duyurmuş, hemen ardından maaşlar dondurulmuş ve 300 bin kamu çalışanının işten çıkarılması planlamıştır. Bu saldırının devamı olan emeklilik yasası da meclisten geçirilirse işçilerin kazanılmış haklarına büyük oranda darbe vurulmuş olacak. Ancak buna karşı tepkiler, her geçen gün daha fazla sayıda işçinin sokağa çıkmasıyla artıyor.