Yoldan geçerken kocaman bir ilan çekti dikkatimi, şöyle yazıyordu: “Tüm Halkımız Teknik Katı Atık katkılarıyla düzenlenen iftar yemeğine davetlidir”. Yanımdaki arkadaşımla göz göze geldik bir an. İkimizin de hafızasında aynı şeyin belirdiği anlaşılıyordu: Teknik Katı Atık işçilerinin maruz bırakıldığı insanlığa sığmayan çalışma koşulları. Gebze Belediyesinin temizlik işlerinde taşeron olarak çalıştırılan işçiler, günde 15 saati bulan mesailerle çalıştırılıyor. Mesai dediysek yanlış anlaşılmasın ücret sabit (asgari ücret). Yemek molası yok, zaten yemek de yok. Çay molası yok. Gece yarıları biten mesaiden sonra eve bırakacak servis de yok. Yerleri süpürdükten sonra giden işçinin arkasından biri oraya çöp attıysa vay işçinin haline! Senin süpürdüğün yerde çöp var diyerek iki günlük ücret kesiliyor. Bundan birkaç ay önce ücretlerinin ödenmediğini söyleyen işçiler Gebze Belediyesi önünde toplanmışlardı. Bizler de destek vermek için yanlarındaydık. İşçilerin feryatları bugün gibi kulağımda: “Üç kuruş para alıyoruz, onu da esirgiyorsunuz. 15 saat aç karınlarla çalışıyoruz. Esnaftan bir yavan ekmek istemekten bıktık, utanıyoruz. Bizi gören fırıncılar artık kapılarını kapatıyorlar. Bizim de onurumuz var, onurumuzu aldınız elimizden. Biz ekmeğimiz, onurumuzu istiyoruz.”

Teknik Katı Atık patronu eski Çayırova Belediye Başkanı. Ramazan ayında “açları” doyurmak istemiş, paylaşmanın güzelliğinden dem vurup tüm yoksulları iftara davet etmiş. Ne büyük erdem! Kendi işçilerini bir kuru ekmeğe muhtaç etmişken…

Teknik Katı Atık patronunun bu ikiyüzlülüğünü işçi dostlarımın da bilmesini istedim.