Bir gün tesadüf sonucu bir mitinge denk geldim. Tam da konuşmaların yapıldığı sırada merak edip bir köşede oturup dinlemeye başladım. Bu sırada temiz yüzlü bir çocuk elinde bültenle geziyor, insanlarla sohbet ediyordu. Bülten dikkatimi çekti ve o arkadaş yanıma gelip benimle de sohbet etmeye başladı. Konuşmalarında gayet samimi ve içtendi. Anlattıklarına duyduğu inancı gözlerindeki ışıltıdan fark edebiliyordum. O an, tanımadığım bu insan bana yakın geldi. Beni derneğe davet etti. Gerçekten de bahsettiği derneğin nasıl bir yer olduğunu merak etmiştim. Derneğe gitmeden önce oturup bir çay içme teklifini kabul ettim. Sıcacık çaylarımızı yudumlarken sıcacık bir sohbet yaptık. Sohbetimizde UİD-DER’in nasıl bir yer olduğunu, işçileri nasıl bilinçlendirdiğini ve bunu yaptıkları etkinliklerle nasıl güçlendirdiklerini anlattı bana. Bu sohbet güvenimi iyice pekiştirmişti ve bu güven duygusuyla derneğe gitmeyi kabul ettim. Dernek gerçekten de güven veren bir yerdi. Arkadaşlar beni ilk kez görmelerine rağmen işle ilgili tüm sıkıntılarımı dinlediler ve sanki ailemden birileriymiş gibi çözüm üretmeye çalıştılar.

Bu ilk günün ardından gerisi geldi zaten. Etkinlikler, piknik ve 1 Mayıs… Sonrasında da çalışmalara katıldım. Burada haklarımı, bu sistem karşısında nasıl bir duruş sergilemem gerektiğini öğrendim. UİD-DER’e duyduğum güven her geçen gün artarak büyüdü. UİD-DER sayesinde hayatta daha sağlam duran, kendine güvenli bir işçi oldum. Bir sorunum ya da işyerinde içinden çıkamadığım bir durum olduğunda artık birden fazla beynim var. Sırtımı gönül rahatlığıyla dayayabileceğim, patron karşısında tek olmadığımı hissettiren işçi arkadaşlarım var.

Şimdi ben de etrafımdaki işçi kardeşlerimin bu güzellikleri yaşaması için, haklarını öğrenip sömürüye boyun eğmemesi, onurlu bir mücadeleye dâhil olması için çalışıyorum. Derneğe kattığım her insan benim için bir inci tanesi değerindedir. Çünkü UİD-DER ailesine katılan her işçi arkadaş, işçi sınıfının mücadelesini büyüten kavga kardeşi demektir.