aynı kapılardan aynı sokaklara çıkıyoruz.
 güneş,
 herhangi birimize daha cömert değil.
 yıldızlar,
 birimiz için parlamıyor sadece.
 toprak ana cömert olabildiğince.
 tarlalarda sarı buğday başakları,
 dalında şeftali, erik, muz,
 ve sahip olduğumuz hiçbir şey
 kimsenin tapulu malı değil.
 çocuklar açlıktan ölüyorsa
 anaların sütü kesilmişse eğer
 kuraklık azizlik etmişse
 yani açlığın nedeni kuraklıksa
 tanrı yalnız yoksulları mı cezalandırıyor?
 neden sadece onlar açlıktan ölüyor?
 
 aynı kapılardan aynı sokaklara çıkıyoruz.
 uzun uzun asfalt yollar döküyoruz birlikte,
 kumaşı hep beraber dokuyoruz fabrikada
 taşkömürünü hep birlikte çıkarıyoruz,
 canımız pahasına
 yerin yüzlerce metre altından.
 toprağı hep birlikte sürüyoruz aç kalmasın diye insanlar
 
 ve ayakkabılar
 telefon telleri
 makinalar, saban, traktör, petrol, cam
 ve kap kacak
 ve kalem defter
 gömlek kazak
 ve daha
 ve daha
 ve daha nice şeyler yapıyoruz
 hayat devam etsin diye.
 oysa anlamıyorum niye
 çocuklar neden açlıktan ölüyor bizler çalışırken ölesiye.
 
 aynı kapılardan aynı sokaklara çıkıyoruz.
 birlikte yaratıyoruz bütün dünya nimetlerini
 birlikte yaşıyoruz açlığı ve alıyoruz payımıza düşeni
 hayatı var ederken birlikteyiz
 birlikte olmalıyız yeni bir dünya kurarken yeniden
 çünkü biz
 YAŞAMIN ÜRETEN ELLERİYİZ