UİD-DER’le mücadele büyüyor

Bu slogan 1 Mayıs 2007’de, Kadıköy meydanında, yüzlerce işçi-emekçi ve öğrenci tarafından haykırıldı. Bu sene ilk defa UİD-DER pankartı altında katıldık 1 Mayıs’a. Henüz açılalı 8 ay gibi kısa bir süre olmasına rağmen yüzlerce emekçiyi 1 Mayıs alanına çekmeyi başarabilmek gerçekten de zahmetli bir çabayı gerektiriyor. Görünüyor ki bizlerin elden geldiğince göstermiş olduğumuz çaba, 1 Mayıs’taki coşkuyu ortaya çıkarıyor. 1 Mayıs sabahı kaldırılan servislerle önce temsilciliklere, oradan da kortej yürüyüşünün başlayacağı yere doğru hareket ettik. A dan Z ye her şey planlı bir şekilde organize edilmişti. Servislerde yapılan konuşmaların, söylenen marşların hepsi 1 Mayıs’ın önemini ortaya koyuyordu.

Kadıköy’e vardığımızda diğer temsilciliklerden gelen sınıf kardeşlerimizle birlikte hemen düzenli bir kortej oluşturduk. Kortej öylesine düzgün ve disiplinliydi ki, çevredeki insanların “işte işçi disiplini böyle olur” gibi övgülü sözleriyle karşılanıyorduk. Artık yürüyüşe geçme zamanı geldi ve alana doğru harekete geçtik. Alana girdimizde görevli arkadaşların zincir oluşturun uyarısıyla hemen zincir oluşturuldu. Tanımadığımız hiç kimseyi zincirden içeri almıyor ve görevli arkadaşların izni alınmadan kimse kortej dışına çıkmıyordu. Alanda sloganlarımızı attık, halaylarımızı çektik. İnsanlar öylesine coşkuluydu ki, o gün hiç bitmesin istiyorlardı. Ama artık alandan ayrılma vakti gelmişti.

Derneğe döndüğümüzde hemen bir yemek organizasyonu yapıldı ve yemek yenildi. Ve 1 Mayıs değerlendirmesine geçildi. Çaylarımızı yudumlarken 1 Mayıs’a ilk defa katılan arkadaşlarımıza söz hakkı verildi. Herkes görüşünü bildirmek üzere söz aldı. Ne yazık ki 24 saat yine yetmedi ve herkes ertesi sabah işe gitmek üzere ayrıldı. UİD-DER’li işçiler burjuvazinin 365 gününden bir günü çaldılar. Bir 1 Mayıs günü.

Yaşasın 1 Mayıs!

Yaşasın Örgütlü Mücadelemiz!

Kurtuluş Yok Tek Başına, Ya Hep Beraber Ya Hiçbirimiz!