You are here
Kaplumbağalar da uçar
İstanbul’dan bir eğitim emekçisi
Eğitim emekçisi bir üyemizin UİD-DER Bostancı temsilciliğinde gerçekleştirdiğimiz “Kaplumbağalar da Uçar” adlı film etkinliğinden sonra kaleme aldığı şiiri yayınlıyoruz.
Kaplumbağalar da uçar.
Ya uçurumdan aşağı karanlıklara,
Ya gökyüzü maviliklere!
Ortadoğu halkları, işçi ve emekçileri
Kolsuz, kanatsız kalmış kaplumbağalar.
Kolları kanatları: bilinci
Kolları, kanatları: örgütlülüğü.
Ah çocuklar, ezilen halkların çocukları,
Bir savaş gümbürtüsünde boğulur ilk çığlığınız,
Ve belki de biter sonuncusu bir mayın tarlasında.
Ve hayatın ne kadar kısa ve zahmetli olduğunu
Çok erken öğrenirsiniz.
Çocuklar çocuk değil orda.
Yalnız bedenleri benzer çocuğa.
Bir halkın acısını taşırlar sırtlarında.
Kolları bacakları kopmuş,
Gözleri ölümcül bir hastalığın işaretleri,
Benzer orda çocuklar kaplumbağaya.
Büyüklerde biter umut.
Ama çocuklar doğar umutla.
Büyükler yaşar ve alışır kahreden zulme
Oysa çocuklar kartal doğar.
Sonra öğrenirler korkmayı, boyun eğmeyi.
Çocuklar uçmak ister.
Ya uçurumdan aşağı kahreden karanlığa
Ya gökyüzü maviliklere.
Kaplumbağalar da uçar elbet
Kol, kanat gerekmez ona
Kolları kanatları örgütlülüğü
Kolları kanatları bilincidir onun
Kaplumbağalar da uçar
Uçmayı iste yeter!
Telekom işçileriyle söyleşi
