“Kara Nisan”

Her Nisan ayı geldiğinde yağmurlar başlar. Her Nisan ayı geldiğinde Ruandalılar yaşadıkları katliamı hatırlar. Belki de 1994’ten sonra yağan yağmur Raunda’da katledilen insanların gözyaşlarıdır. 1994 yılının Nisan ayında Ruanda’da yaşayan iki halk birbirine kırdırıldı. Hutu ve Tutsi kökenli yüz binlerce insan, emperyalist bir oyunun kurbanı oldular. Ve yapılan kışkırtmaların sonucunda 100 günde 800 bin insan katledildi. İşçi sınıfı önderlerinden Karl Liebkecht’in bir sözü kulaklarımızdan hiçbir zaman çıkmamalı: “Her şeyi öğren, hiçbir şeyi unutma!” Bizler de işçiler olarak kapitalistlerin işçi sınıfı üzerinde, yani bizler üzerinde oynadığı oyunları hiçbir zaman unutmamalıyız. Bu oyunlara kurban edilen emekçi kardeşlerimizin öfkelerini de yüreğimizde taşımalı ve hesabını sormalıyız.

İşçi sınıfına oynanan oyunlar hep gizlendi ya da tam gerçekliğiyle anlatılmadı. Kapitalizmin soykırımlarla bezeli olan tarihi işçilerden saklandı. Nedenleri anlatılmadı, hedefler saptırıldı. Bizler Uluslararası İşçi Dayanışması Derneği olarak kapitalistlerin oyunlarını teşhir etmek, tarihimizi öğrenmek amacıyla bizleri anlatan filmleri göstermeye devam ediyoruz.

Geçtiğimiz hafta Gülsuyu Mahallesinde, Ruanda’da yaşanan korkunç katliamı anlatan “Kara Nisan” adlı filmi izledik. Filmde her kare, kapitalistlerin ne kadar vahşi olabileceğini, gözlerini kırpmadan milyonlarca insanın canına kıyabileceklerini gösteriyordu. Burjuvazi, medyasıyla, radyosuyla, propagandasıyla bir anda insanları canileştiriyor ve kardeş katili haline getirebiliyordu kapitalizm. Günler öncesinden, hatta aylar öncesinden yaptıkları planlarını bir bir gerçekleştiriyorlardı. Güya dünyanın barış gücü olan Birleşmiş Milletler de yaşanan katliama seyirci kalıyordu. Emperyalist devletler TV’de katliamı izlemekle yetiniyordu. Ve yalnızca izlemekle kalmayıp bu katliama ortak olarak her türlü silahı temin ediyorlardı katillere. Emekçi, yoksul insanların katledilmesi kapitalistler için kâr kaynağıydı. Bu katliamın ardından Raunda hâlâ yaralarını sarmakla uğraşıyor.

O kareleri izlerken bu topraklarda yaşanan katliamlar aklımıza geldi. Yüz binlerce Ermeninin, on binlerce Kürdün katledilmesi, bu topraklardaki egemenlerin de Kara Nisanlar yaratmaya yabancı olmadığını gösteriyor bize. Bugün de burjuvazi terör diyerek Kürt halkının üzerine olanca gücüyle saldırıyor. Savaş süreciyle beraber işçi sınıfına ve halklara dönük saldırılarını da artırıyor. Filmde iki grup da siyah olmasına rağmen, biri diğerini hamamböceği olarak tanımlıyordu. Oysaki insanlar birkaç gün öncesine kadar kardeştiler, komşuydular ya da iş arkadaşıydılar. Bildiğimiz, öğrendiğimiz tek bir şey var. Bütün halklar kardeştir. Biz burjuvazinin bu oyunlarına gelmeyelim. Bize vermeye çalıştıkları milliyetçilik zehrini içmeyelim. Düşmanımızın burjuvazi olduğunu unutmayalım.