Rus ordusu ve donanması ağır yenilgiler aldı. Savaş sırasında kayıplar arttıkça ülke ekonomisinin üzerine daha ağır bir yük bindi. Savaş emekçiler için ölüm, acı, daha ağır bir sefalet getirdi. Başlangıçta savaşa destek veren halk pişmandı.

1904-1905 Japon-Rus savaşıyla birlikte Rusya’da ekonomik kriz baş gösterdi. Pek çok bölgede tarım kuraklıktan olumsuz etkileniyordu. Neredeyse tüm sanayi kollarında üretim düşüyordu. İşsizlik çığ gibi büyümüştü. Bir işi olan işçilerin durumu işsizlerden çok da farklı değildi. İşçilerin çoğu fabrika barakalarında yaşarken çocukların yarısı çorap ve pabuçları olmadığı için yatakta yatıyordu. Pis havada, ışıksız ve güneşsiz soğukta oturuyorlardı. İşçilerden şanslı olanları kazandığı ücretle sadece ekmek alabilirdi. Ortalama çalışma saatlerinin 16 saate çıktığı, işçilerin işsizlikle, hastalıklarla, açlıkla, ölümle boğuştuğu zamanlardı.

İnsan tüm bunları okuyunca, ne çok benzerlik varmış diye düşünüyor. Bugün teknoloji çok gelişti, o devirler geride kaldı zannediyoruz ama öyle değilmiş. İşçi sınıfı olarak öyle bir süreçten geçiyoruz ki bir tarafta “evimize ekmek götüremiyoruz, açız” diyen emekçiler, diğer tarafta açın halinden anlamayan bir avuç asalak. Çünkü insan nasıl yaşarsa öyle düşünürmüş, kendileri lüks ve şatafat içinde yaşıyorlar. Bizlerin payına da açlık, yoksulluk, göç yolları ve savaşlar düşüyor. İşçi sınıfı olarak içinden geçtiğimiz şu dönemde yeni Ekim Devrimlerine insanlığın ve dünyanın kurtuluşu için her zamankinden daha fazla ihtiyacımız var. Ekim Devrimi biz mücadeleci işçilere ışık tutuyor. Bizim zincirlerimizden başka kaybedecek bir şeyimiz yok ama kazanacak çok şeyimiz var. İşçi sınıfı ne zamanki yeter deyip ayağa kalkar, o zaman sınıfsız, sömürüsüz bir dünya kurulur. Selam olsun Ekim Devrimini yaratanlara!

Esenyurt’tan bir kadın işçi