Sibirya yakınlarındaki Lena Nehri kıyılarında bulunan bir maden şirketine ait altın sahaları… Çalışma koşullarının son derece vahim olduğu bir işletme Lena… Bu maden ocaklarında her 1000 işçi için 700’den fazla iş kazası meydana gelmişti. Burası insan öğüten bir canavardı! İşçiler günde 15-16 saat çalışıyor ve çok az ücret alıyorlardı. Maden patronu her açıdan yolunu bulmuştu. İşçi ücretlerinin bir kısmı para cezalarına gidiyordu, önemli bir kısmı ise işletmeye ait mağazalardan satın alınan sağlıksız gıdalara…

Sonunda işçilerin sabrı taştı. Sayıları 6 bini bulan işçiler, kenetlendiler ve bir grev komitesi oluşturdular. 17 Martta taleplerini belirleyip kadın erkek, çoluk çocuk greve çıktılar. 8 saatlik işgünü, ücretlerde yüzde 30 artış, para cezalarının kaldırılması ve yiyecek dağıtımının iyileştirilmesini istiyorlardı. İşçilerin taleplerinin hiçbiri şirket yönetimi tarafından kabul edilmezken, Çarlık rejimi Lena grevinin üzerine orduyu gönderdi. Grev komitesi tutuklandı. Çar, işçileri dize getirmek için 250’den fazla sınıf kardeşimizi kurşuna dizdirdi. Ama bu katliam da işçileri durdurmaya yetmedi. Lena grevi yeni bir mücadele dalgasının önünü açtı.

Fotoğrafta Lena katliamını protesto etmek için üretimi durduran Putilov fabrikası işçilerini görüyoruz. Yine ilk onlar öne atılmış, katliam haberini alır almaz ellerini şaltere uzatmışlardı. Bir işçi şöyle konuşuyordu: “Göstereceğimiz her tepki, yüreğimizden taşan öfkenin soluk bir yansımasından başka bir şey değildir. Bize örgütlü bir mücadeleden başka hiçbir şey yardım edemez.” Lena madenlerinde yaşanan grev ve ardından gelen işçi kıyımı Çarlık Rusya’da yeni bir uyanışın ilk göstergesi oldu. Ülke yeniden grev ve protesto dalgasına sahne oluyordu. Nisan ayında 700 siyasi grev gerçekleşmişti, işçiler ekonomik hakların yanı sıra demokratik haklarını da istiyorlardı. 1 Mayıs’ta yalnızca Petersburg bölgesinde bin işyerinde grev gerçekleşmiş, grev dalgası ülke çapında 300.000’den fazla işçiyi içine alarak yükselmişti.